Pani Justyna z zaciekawieniem obserwowała swoich wychowanków - dzieci zebrały się na dywanie, w kółeczku i prowadziły nad czymś ożywioną debatę. Wychowawczyni podchodziła coraz bliżej, aby usłyszeć co nieco z tego spotkania. Jej uszu dobiegła następująca dysputa:
- Widzieliście nasą nową stlonę? - pytał 2.5-letni Jaś.
- Tak, mama mi wcolaj pokazała na komputeze - odpowiedziała prawie 3-letnia Hania.
- I co? Fajna, nie? - dopytywał podekscytowany Jaś.
- Całkiem niezła. Telaz jesteśmy jak plawdziwe psedskole - cieszyła się Hania.
- Co Ty mówis! Jesteśmy jak skoła, a nawet niektóle skoły nie mają takich stlon w intelnacie - zaprotestował jej rówieśnik - Piotruś.
- Ga-ga-ga-ga, ugh-ugh, bu-bi, ugh-he, bu-bu [A widzieliście ten elegancki kod źródłowy?] - gaworzył 1.5 roczny Edmund.
- Mas lację Mundziu - przytaknął Piotruś.
- Da-da, be-be-ba, ma-ma, ugh, eee, grr-grr RWD, ehe, da-da, bu [Jak mama zostawiła wczoraj smartfona i poszła do kuchni, to sprawdziłem RWD tej strony, wszystko się pięknie skaluje.] - kontynuował Edmund.
- Skolo Mundzio tak twieldzi, to znacy, ze stlona jest doskonała.
- Wow! To moze jesteśmy telaz wazni jak uniwelsytet! - poprawił swoją ocenę Piotruś.
- Tak! Na pewno jak uniwelsytet - przytaknął Jaś.
- Ga-ga-gh-ge, je-je-je, ugh-ugh-ugh PHP 8.2, bu-bu-bu, da-du [Sprawdziłem swoją nową metodą, w backendzie korzystają z PHP 8.2, jest git!] - dodał kolejny techniczny szczegół Edmund.
- Jaki ty jesteś mądry, Mundzio! - powiedziała uśmiechnięta Hania.
- Be-be-be, ne-ne, ugh-ugh-uhhh, ne-ne-ne [E, tam! Przesadzasz.] - zarumienił się Edmund.
- Dobla, pani idzie! Końcymy zeblanie, czas na palówki i kakało, stlonę obejzymy w domu.
Pani Justyna z uśmiechem na ustach, dumna ze swoich wychowanków również wróciła do swojego biurka.