Pan Nowak zobaczył ogromny błysk, jakby ktoś uruchomił kilka słońc równocześnie. Błysk był widoczny nawet po zamknięciu oczu i osłonięciu ich ręką. Zaczął co raz poważniej myśleć, że to wybuch nuklearny. Wraz z błyskiem przestał działać także jego słuch, ale ta cisza była tak błoga, że przestał myśleć o utracie słuchu, a zaczął się delektować niesionym przez nią spokojem. Miał też wrażenie, jakby unosił się w powietrzu i leciał na biegu wstecznym. To pewnie fala uderzeniowa atomowego wybuchu. Paradoksem było, że nigdy by nie przypuszczał, że taka katastrofa ekologiczna, jest takim przeżyciem mistycznym dla człowieka. W końcu jednak, zaczął słyszeć różne krzyki, które niszczyły ten błogostan. Były coraz głośniejsze, aż z czasem można z nich było ułożyć sensowne zdanie, które brzmiało "Janek, nic ci nie jest!? Janek! Obudź się!". Zdziwiony otworzył oczy i zobaczył stojącą nad nim rodzinę, która próbowała go ocucić. W ręku trzymał śrubokręt, a wokół leżały rozwalone części elektryczne, z których próbował zmontować kontakt.
- Czyżbym jednak nie naprawił tego gniazdka? - zastanowił się, ale nie umiał odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie.
- A więc to nie bomba atomowa - pomyślał.
Najwyraźniej doszedł już do siebie, bo troska zniknęła z twarzy żony, która zaczęła gderać:
- A nie mówiłam, żeby zamówić pewne części z Pro-Volt? A nie mówiłam!?
Przez chwilę przeleciała mu przez głowę myśl, aby włożyć śrubokręt do kontaktu i oddać się ponownie błogiemu stanowi ...