Mrówa miał wrażenie, że minęły lata, a nawet wieki odkąd trafił do tej ciasnej celi, chociaż minęło dużo mniej. Był strasznie przygnębiony rzeczywistością, w jakiej przyszło mu przebywać. Jego kompanem w tej niedoli był Szczęka. Szczęka, w odróżnieniu od Mrówy, miał bardzo dobry humor i gadał jak najęty, wydawało się, że nie zauważał nowej i ciężkiej dla Mrówy sytuacji:
- Mówię Ci Mrówa, tak się cieszę, że Cię widzę chłopie.
Mrówa odpowiedział wymuszonym uśmiechem.
- Nie żebym Ci życzył źle, ale cieszę się, że tutaj jesteś, od razu zrobiło się jakoś swojsko.
- Wiem, ale trzeba pomyśleć jak się stąd wydostać i chyba mam plan - odparł Mrówa.
- Jak to? - zdziwił się Szczęka.
- No normalnie - kontynuował Mrówa.
- Nie rozumiem. Opowiedz lepiej co tam u chłopaków.
- Szczęka, nie chce mi się o tym gadać, muszę się stąd wydostać. Wynajmiemy tego adwokata co Ci mówiłem.
- Jakiego adwokata?
- No nie kojarzysz tej strony adwokatgebka.pl?
- No wspominałeś, ale nadal nie wiem po co Ci adwokat?
- Bo już nie mogę tutaj wytrzymać! - wykrzyczał Mrówa, w którym coś najwidoczniej pękło.
- Mrówa, co Ty mówisz, przecież Ty przyszedłeś mnie tylko odwiedzić!
Na sali spotkań zapanowała niezręczna cisza.