cze
2023
serwis
Gumułka Zboża
Skup, suszenie i analiza zbóż, transport
Przed silosami, w których przechowywane było zboże ustawiła się kolejka ciężarówek z naczepami typu wywrotka, które wypełnione były po brzegi ziarnami zbóż. Kolejka mozolnie przesuwała się do przodu, gdy kolejna ciężarówka podjeżdżała do silosa i wysypywała tony ziaren, które następnie były sprawdzane i umieszczane w silosach. Część ziaren była przechowywana na później, część była sprzedawana od razu, część leżała sobie czekając na lepsze ceny.
W kolejce tirów wyróżniał się jeden samochód. Było to niewielkie, miejskie autko Pana Nowaka. Kolejni kierowcy ciężarówek, którzy ustawiali się za Panem Nowakiem, podchodzili do samochodu i grzecznie pytali, czy szanowny Pan również czeka na rozładunek. Zdziwienie ich było wielkie, gdy Nowak odpowiadał, że oczywiście.
Gdy nadeszła jego kolej, podjechał pod rampę rozładunkową, otworzył drzwi i przekazał panu z obsługi pudełeczko po zapałkach. Kierowcy ciężarówek wychodzili ze swoich samochodów i z zaskoczeniem przyglądali się tejże scenie. Obsługa, zaś po przyjęciu pudełka wsadziła jego zawartość (kilkadziesiąt ziarenek!) do maszyny sprawdzającej parametry ziaren. Znaczniki parametrów, po paru minutach pracy maszyny, zaświeciły na zielono i uzyskały wartość 100%. Kierowcom, którzy czekali w kolejce za Panem Nowakiem, powoli schodził z twarzy głupawy uśmieszek, ustępując miejsca zmieszaniu, ponieważ ich ziarna w większości przypadków nie osiągały tak dobrych parametrów.
Nowak, jako wybitny hodowca zboża, uzgodnił z obsługą cenę przechowania tych paru ziarenek, podziękował, pożegnał się i zaczął iść w kierunku samochodu. Kierowcy zaczęli dopytywać Nowaka:
- Panie kochany, ja stosuje najlepsze nawozy, mam najbardziej żyzne gleby w Polsce i nigdy nie uzyskałem takiej jakości. Jak Pan to robisz?
- A wie Pan, że nie zastanawiałem się nad tym, ja po prostu mam takie hobby - zasadziłem kilka ziarenek pszenicy w doniczce i tak po pracy, w wolnej chwili sobie doglądam, podlewam. I tyle.
Kierowcom opadły szczęki. Jednemu z nich zrobiło się słabo, oparł się o wajchę w kabinie swojej ciężarówki i niechcąco podniósł wywrotkę wywalając swoje plony na środku placu. Jeszcze inny rozpłakał się jak małe dziecko. Nad skupem zbóż nastała cisza, nawet ptaki zamilkły.
W kolejce tirów wyróżniał się jeden samochód. Było to niewielkie, miejskie autko Pana Nowaka. Kolejni kierowcy ciężarówek, którzy ustawiali się za Panem Nowakiem, podchodzili do samochodu i grzecznie pytali, czy szanowny Pan również czeka na rozładunek. Zdziwienie ich było wielkie, gdy Nowak odpowiadał, że oczywiście.
Gdy nadeszła jego kolej, podjechał pod rampę rozładunkową, otworzył drzwi i przekazał panu z obsługi pudełeczko po zapałkach. Kierowcy ciężarówek wychodzili ze swoich samochodów i z zaskoczeniem przyglądali się tejże scenie. Obsługa, zaś po przyjęciu pudełka wsadziła jego zawartość (kilkadziesiąt ziarenek!) do maszyny sprawdzającej parametry ziaren. Znaczniki parametrów, po paru minutach pracy maszyny, zaświeciły na zielono i uzyskały wartość 100%. Kierowcom, którzy czekali w kolejce za Panem Nowakiem, powoli schodził z twarzy głupawy uśmieszek, ustępując miejsca zmieszaniu, ponieważ ich ziarna w większości przypadków nie osiągały tak dobrych parametrów.
Nowak, jako wybitny hodowca zboża, uzgodnił z obsługą cenę przechowania tych paru ziarenek, podziękował, pożegnał się i zaczął iść w kierunku samochodu. Kierowcy zaczęli dopytywać Nowaka:
- Panie kochany, ja stosuje najlepsze nawozy, mam najbardziej żyzne gleby w Polsce i nigdy nie uzyskałem takiej jakości. Jak Pan to robisz?
- A wie Pan, że nie zastanawiałem się nad tym, ja po prostu mam takie hobby - zasadziłem kilka ziarenek pszenicy w doniczce i tak po pracy, w wolnej chwili sobie doglądam, podlewam. I tyle.
Kierowcom opadły szczęki. Jednemu z nich zrobiło się słabo, oparł się o wajchę w kabinie swojej ciężarówki i niechcąco podniósł wywrotkę wywalając swoje plony na środku placu. Jeszcze inny rozpłakał się jak małe dziecko. Nad skupem zbóż nastała cisza, nawet ptaki zamilkły.
